صحبت کردن با خود یا خودگویی چیست؟
حرف زدن و صحبت کردن با خود در بزرگسالان و کودکان وجود دارد. خود گویی جملاتی است که در طی روز با خودمان تکرار می کنیم. صحبت کردن با خود، معادل فکر کردن است. یعنی چیزهایی که در موقعیت های خاص، به خودمان می گوییم. در واقع زمانی که ما با خودمان فکر می کنیم و می اندیشیم، در حال حرف زدن با خود هستیم. فکر کردن، یکی از نمونه های حرف زدن با خود یا خودگویی است.
انواع صحبت کردن با خود یا خودگویی
حرف زدن و صحبت کردن با خود یکی از ویژگی های منحصر به فرد انسان ها است. انسان با کمک آن، رفتارهای خود را مورد ارزیابی قرار می دهد. حرف زدن با خود، باتوجه به سن و موقعیت، ممکن است بلند یا کوتاه باشد. ممکن است لب ها تکان بخورد یا اینکه فقط از ذهن بگذرد. حرف زدن با خود، در همه ی انسان ها وجود دارد. به اندازه ی کلام دیگران می تواند بر رفتار و احساسات ما تأثیر بگذارد.
حرف زدن با خود در کودکان
حرف زدن و صحبت کردن با خود در بزرگسالان و کودکان هست. کودکان نیز با خود حرف می زنند. کودکانی که تازه وارد مدرسه می شوند، مقررات را با صدای بلند باخود تکرار می کنند. این کار به آنها کمک می کند تا راحت تر مشکلاتشان را حل کنند. ابتدا با خود بلند صحبت می کنند. به مرور زمان، زیر لبی یا نجوایی حرف می زنند. در مرحله ی بعدی گفتار بیرونی کاملا از بین می رود و به گفتار درونی تبدیل می شود.
تأثیرات خودگوی یا حرف زدن با خود
صحبت کردن با خود کاملا مفید است. حرف زدن با خود، سبب تمرکز بیشتر می شود. به افراد کمک می کند تا بر اتفاقات زمان حال تمرکز کنند و به پیامدهای آینده ی آن کمتر فکر کنند. صحبت کردن با خود اگر در جهت مثبت باشد، سبب عملکرد بالا و کارآمدی می شود. حرف زدن با خود اگر مثبت باشد، هراس های اجتماعی ما را کم می کند.